Sprawa dotyczyła podatniczki, która zwróciła się z wnioskiem do Burmistrza o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie opłaty targowej. W opisie stanu faktycznego wskazała, iż świadczy usługi gastronomiczne na wydzierżawionej powierzchni polegające na przygotowywaniu z półproduktów dań obiadowych.

W związku z powyższym zadała pytanie czy prowadzona działalność gospodarcza, jako usługowa działalność gastronomiczna podlega opłacie targowej wynikającej z ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: „uopol”).

Według Wnioskodawczyni opisana przez Nią działalność nie podlega opłacie. Wskazała, iż według art. 15 ust. 1 uopol opłacie podlegają osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują sprzedaży na targowiskach. Opierając się na definicji sprzedaży zawartej w Kodeksie Cywilnym – art. 543 wskazała, iż jej działalność nie stanowi sprzedaży a świadczenie usług. W związku z czym nie ma obowiązku uiszczania opłaty.

Burmistrz wydający interpretacje uznał jednak stanowisko podatniczki za nieprawidłowe. Wskazał, iż już sama „gotowość” dokonania sprzedaży objawiająca się zajęciem miejsca na targowisku, wyeksponowaniem towaru oraz z wyjściem z ofertą sprzedaży jest wystarczającą przesłanką do poboru opłaty targowej. W opinii organu działalność gastronomiczna mieści się w pojęciu sprzedaży.

Podatniczka nie zgadzając się z interpretacją złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, który jednak potwierdził stanowisko organu i uznał skargę za niezasadną.

Dopiero Naczelny Sąd Administracyjny stanął po stronie podatniczki. Stwierdził, że obowiązujące definicje słownikowe, na które powoływała się Wnioskodawczyni jak i organ nie pozwalają jednoznacznie określić jaki zakres posiada termin „sprzedaż”. Orzekł, więc że zastosowanie znajdzie zasada „in dubio pro tributario” zapisana w art. 2a ordynacji podatkowej, z której wynika, że niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego należy rozstrzygnąć na korzyść podatnika.

Co istotne jest to przełomowe orzeczenie, gdyż w przypadku poważnych wątpliwości interpretacyjnych NSA zazwyczaj kierowało sprawy pod uchwałę siedmiu sędziów bądź decydowało się zadać pytanie Trybunałowi Sprawiedliwości UE.

Źródło:

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13.08.2014 r. o sygn. I SA/Sz 274/14

Wyrok NSA z dnia 10.01.2017 r.o sygn. akt II FSK 3729/14.

Artykuł na Gazeta Prawna Online

Autorzy: Piotr Ryniewicz, Anna Ganczarska