Sprawa dotyczyła spółki, do której jeden ze wspólników wniósł w ramach aportu budynek. Budynek ten został przystosowany do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę i wpisany do ewidencji środków trwałych. Trzy lata później budynek został sprzedany. Według spółki przedmiotowa sprzedaż była zwolniona z VAT. Przepisy dają, bowiem prawo do zwolnienia z VAT przy sprzedaży po dwóch latach od zasiedlenia nieruchomości.

Jednakże organ był innego zdania uznając, iż Spółka bezpodstawnie nie uwzględniła w swej deklaracji VAT zysku uzyskanego ze sprzedaży budynku. Według fiskusa zasiedlenie musi nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu – np. wynajęcie. Przeznaczenie budynku na cele spółki, jak było w przedmiotowej sprawie taką czynnością nie jest.

Spółka nie zgadzając się z takim stanowiskiem wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który uchylił decyzję organu ze względów proceduralnych, potwierdzając jednak zasadność stanowiska organu.

Sprawa następnie trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wskazał, iż „konieczne jest ustalenie czy pojęcie „pierwszego zasiedlenia” budynku w rozumieniu polskiej ustawy o VAT powinno być rozumiane w ten sposób, że pierwsze zasiedlenie powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu”. W związku, z czym NSA zawiesił postępowanie i zwrócił się z pytaniem do TSUE w celu wyjaśnienia powyższych wątpliwości.

W odpowiedzi TSUE wyjaśnił, iż przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE sprzeciwiają się tym przepisom polskiej ustawy o VAT, które uzależniają zwolnienie od podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Źródło:

Wyrok Trybunału z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16

Artykuł na Rzeczpospolita Online

Autorzy: Piotr Ryniewicz, Anna Ganczarska